Μη βρέξει και μη στάξει για 5η και 6η: 03/15/20

Κυριακή 15 Μαρτίου 2020

Για περισσότερες ταινίες πάτα δίπλα στην ετικέτα ταινίες.
Αποτέλεσμα εικόνας για κινηματογραφος

τα δελφινάκια του Αμβρακικού

Ο Πέτρος κι η Ανθούλα, τα δυο χαριτωμένα «δελφινάκια του Αμβρακικού», παιδιά μιας άλλης εποχής κι ενός παλιού ξεχασμένου κόσμου, ξεκινάν από το μικρό τους θαλασσοχώρι και, ταξιδεύοντας μέσα από το χρόνο και μέσα στο χρόνο, έρχονται κοντά μας για να μας ανιστορήσουν με τη δική τους μαγική γλώσσα το γοητευτικό παραμύθι τους.

Ένας νέος και πρωτοδιοριζόμενος δάσκαλος, ο Άρης Σιούτης, αναλαμβάνει την έκτη τάξη σε κάποιο δημοτικό σχολείο της Αθήνας. Από την πρώτη κιόλας μέρα, την προσοχή του τραβάει ο Λευτέρης, ένας εξαιρετικά αδύναμος μαθητής, σχεδόν αγράμματος. Σιγά-σιγά, ο δάσκαλος ανακαλύπτει ότι ο Λευτέρης είναι πολύ ευαίσθητο παιδί και διόλου καθυστερημένο, έχει μάλιστα συναρμολογήσει μόνος το ποδήλατό του. Παρά την αντίθετη γνώμη του διευθυντή του σχολείου, αλλά και του ευρύτερου περιβάλλοντος, αποφασίζει να τον βοηθήσει.

το σκασιαρχείο

Η ταινία «L'École buissonnière» («Το σκασιαρχείο») είναι μία γαλλική ταινία του 1949 του σκηνοθέτη Jean-Paul Le Chanois.
Βρισκόμαστε στο 1920, σε ένα μικρό χωριό της Προβάνς. Ο κύριος Πασκάλ, νέος δάσκαλος, συγκρούεται με την έλλειψη ενδιαφέροντος των μαθητών του. Αποφασίζει να αλλάξει ριζικά τις διδακτικές του μεθόδους. Ακούει τα παιδιά, εμπνέεται από τις ανακαλύψεις τους, τους πηγαίνει στην φύση. Οι μαθητές θα ξαναβρούν την χαρά να μαθαίνουν και ο κ. Πασκάλ την χαρά να διδάσκει. Όμως αυτή η μικρή επανάσταση δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις σε κάποιους γονείς και παράγοντες της περιοχής.

Δείτε την εδώ
https://vimeo.com/61927248

Πίπη η Φακιδομύτη

Η Πίπη Φακιδομύτη είναι εννέα ετών. Ζει στη Βίλα Βιλεκούλα μαζί με ένα άλογο, έναν πίθηκο και μια μεγάλη βαλίτσα γεμάτη με χρυσά νομίσματα. Περνάει τη μέρα της σκαρώνοντας σκανταλιές με τους γείτονές της, Τόμι και 'Ανικα, ή διασκεδάζοντας τους γύρω της με τις ευφάνταστες ιστορίες της. Είναι απίστευτα δυνατή και δεν τη σταματάει τίποτα. Γενιές παιδιών έχουν λατρέψει την Πίπη Φακιδομύτη. Όπως ακριβώς ο Τόμι και ή 'Ανικα, έτσι και οι θεατές γοητεύονται από την καλοσύνη της και την ικανότητά της να κάνει συναρπαστική και την πιο βαρετή στιγμή.

Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία του κου Μόρις Λέσμορ

Ο Μόρρις Λέσμορ αγαπούσε. Τις λέξεις, τις ιστορίες, τα βιβλία. Η ζωή του η ίδια ήταν ένα βιβλίο που το έγραφε κάθε μέρα ο ίδιος, χαρές, λύπες, όσα ήξερε, όσα έλπιζε. Όμως μια μέρα, ο ουρανός σκοτείνιασε. Ο αέρας φυσούσε μανιασμένος. Και σκόρπισε τα πάντα, όλα όσα ήξερα ο Μόρρις, ακόμα και τις λέξεις του βιβλίου του. Κι όλα χάθηκαν μακριά. Όπως χάνονται σε έναν τυφώνα.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ

Σ’ ένα χωριό των Άλπεων στην περιοχή Alpes-Maritimes το 1896, γεννιέται ο Σελεστέν Φρενέ, παιδί αγροτικής οικογένειας, ονειρεύεται να γίνει δάσκαλος. Υπήρξε καλός μαθητής, με όνειρο να γίνει δάσκαλος, όμως ο πόλεμος διέκοψε την εκπαίδευσή του. Μετά το τέλος του Α! Παγκοσμίου Πολέμου έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και το 1920, καταφέρνει ν' αποσπαστεί σε κάποιο σχολείο, έρχεται όμως αντιμέτωπος με την έλλειψη ενδιαφέροντος από τους μαθητές του. Για να τους αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για μάθηση, αποφασίζει ν’ αφήσει στην άκρη τον παραδοσιακό τρόπο διαπαιδαγώγησης, κάνοντας τους μαθητές του νεοφυείς δημοσιογράφους.

Ο Ψύλλος

Ο Ηλίας Σειλαϊδής ζει σ’ ένα ορεινό χωριό της επαρχίας Ολυμπίας και πηγαίνει στην τελευταία τάξη του δημοτικού. Κανείς, όμως, δεν τον φωνάζει με το όνομά του –τον φωνάζουν Ψύλλο, όπως είναι o τίτλος της χειρόγραφης εφημερίδας, πoυ συντάσσει και εκδίδει μόνος του. Ο Ηλίας αντιμετωπίζεται σκωπτικά από τους περισσότερους συγχωριανούς του, ο ίδιος όμως ονειρεύεται να ταξιδέψει. Ο «Ψύλλος» τον βοηθά να σπάσει τα σύνορα του χωριού του, τού δίνει τα φτερά να πετάξει μακριά…Η χειρόγραφη αυτή εφημερίδα γίνεται η οθόνη των ονείρων του.